Kto z nas nie chciałby zobaczyć starych fotografii Łeby, z czasów, gdy była to tylko niewielka osada rybacka, a która dzisiaj w sezonie wakacyjnym staje się celem kilkudziesięciu tysięcy turystów z całej Polski, a także i Europy. Jeżeli tylko interesują Cię stare zdjęcia oraz pocztówki Łeby, zapraszamy do przewinięcia strony w dół (zdjęcia znajdują się pod tekstem). Teraz należałoby jednak napisać trochę o historii tej pięknej i malowniczej nadmorskiej miejscowości.
Łeba (niem. Leba) leży w północnej Polsce, w powiecie lęborskim i województwie Pomorskim. Jest miejscowością wypoczynkową, wraz z portem morskim, leżącą nad rzeką Łebą. Miasto zamieszkuje około 4 tysięcy mieszkańców (w sezonie wakacyjnym może ich być nawet 25 tysięcy). Łeba jako osada rybacka powstała, gdy jezioro Łebsko i Sarbsko rozdzieliły się (powstała tym samym mierzeja, na której można było osiąść). Według źródeł, mogło mieć to miejsce nawet w VIII wieku.
Lokalizacja osady, ze względu na bliskość dużych zbiorników wodnych (i możliwości połowu ryb) była bardzo atrakcyjna. Już od XIII wieku, gdy na tych terenach zaczęła osadzać się ludność niemiecka, która miała domy tuż obok ówczesnych domków kaszubskich. Nie mogli oni jednak przywyknąć do warunków życia w Łebie, a jej doskonałe położenie przy rzece zainteresowało dopiero Zakon Krzyżacki.
W latach 1974-2005, Łeba była uznana za miejscowość, która posiada idealne warunki do prowadzenia działalności uzdrowiskowej. Dzięki temu powstało tutaj mnóstwo zakładów leczniczych. W Łebie leczono głównie choroby układu oddechowego, układu wydzielania wewnętrznego i choroby tarczycy.